In de 18e eeuw was dit klooster het grootste Kartuizerklooster van het koninkrijk. Het had meer dan honderd bewoners. De monniken voerden renovatiewerkzaamheden uit, zowel in de gebouwen als in de tuinen. Zij streefden ernaar gewassen te verbouwen die hen bepaalde inkomsten garandeerden zoals de iepen en moerbeibomen.
De moerbeilaan dateert uit de 17e eeuw. Een eeuw later riep hij de bewondering op van een reiziger die hem als volgt beschreef “bestaande uit vier rijen zuilen afgewisseld met dikke moerbeibomen”.
De moerbeibomen: Deze boom is onmisbaar voor de zijderupscultuur en werd ruimschoots aangeplant in Frankrijk vanaf de 17e eeuw toen minister Colbert aanmoedigde zijderupskwekerijen aan te leggen in Zuid Frankrijk. Rond het jaar 1757 werden er meer dan 2000 geplant door de kartuizers.
De iepen: Helaas is er geen enkele iep meer over van de exemplaren die door de monniken waren geplant. Zij werden in de 19e eeuw uitgeroeid door de iepziekte. De iep werd beschouwd als de meest edele en nuttige boom. Hij diende voor het maken van gebinten, meubels en fineerhout.
De bakken met aromatische planten die tussen de bomen staan herinneren aan de mediterrane vegetatie.
